Hawaiiaanse Cowboys

[bijschrift id = "bijlage_1463879" align = "aligncenter" breedte = "604"] ©istockphoto/RobertCravens[/bijschrift] Hoewel de meesten van ons visioenen hebben van het Wilde Westen in Texas – of de stofkom – als we de term ‘cowboy’ horen, is Hawaï geen onbekende in zijn eigen unieke duizelingwekkende cultuur. Deze bekwame ruiters, in de staat Aloha bekend als ‘paniolos’, werden al in de 19e eeuw gecontracteerd om hun ruzie- en rijwijsheid aan de eilandgemeenschap over te dragen. Gecentreerd in de rijke bodem, glooiende weilanden en ranchlanden van de districten Waimea en North Kohala op Big Island, laat de erfenis van Hawaï's paniolo-erfenis een spoor achter dat zowel fascinerend als diepgeworteld is. Om te beginnen moeten we een lang besproken onderwerp ophelderen… in de meeste boeken hoor je ‘paniolo’, de meest bekende term voor Hawaiiaanse cowboys. Er ontstaat echter veel kritiek wanneer deze term wordt uitgesproken onder de verweerde, met leer beklede veteranen van de ranches in het binnenland. Als je het deze oldtimers vraagt, is de ECHTE term voor de echte cowboy ‘paniola’, rechtstreeks afgeleid van authentieke Spaanse roots – wat logisch zou zijn, want daar is het allemaal in de eerste plaats begonnen: in de vorm van een geschenk van eersteklas langhoornvee dat rond 1798 aan de Hawaïaanse koning Kamehameha werd aangeboden. De schenker van dit unieke geschenk was kapitein George Vancouver, en de ossen waren helaas niet in topvorm bij ontvangst, omdat ze lang en ver hadden gereisd. Jaren later zou John Palmer Parker (oprichter van de nu beroemde Parker Ranch) met de dochter van koning Kamehameha trouwen en de oorspronkelijk kleine en matte verzameling vee omvormen tot de bloeiende rundvlees-, talg- en huidenhandel waar Waimea's belangrijkste ranch vandaag de dag bekend om staat. Maar zo'n geweldige prestatie werd niet tot stand gebracht zonder meer dan een beetje hulp. En wie waren de redders die hun paarden naar de kust zwommen om Parker te helpen het tij van het vermoeide en ziekelijke vee te keren? De paniolas natuurlijk. Deze Mexicaanse ruiters, die in 1832 door Parker werden gecontracteerd, kwamen uitgerust met laarzen, zadels, een geheel nieuwe taal en een geheel eigen opwindende levensstijl naar het Big Island - evenals meer dan voldoende expertise op het gebied van paard: rijden en vee. Bekend als 'vaqueros' in Mexico en Californië, namen de Hawaïanen het woord 'espanol' en spraken het uit als 'paniolo' (ja, ik weet dat het verwarrend kan zijn, net zoals het splitsen van haren tussen het gezegde van tomaten en eh, tomaten). Deze zeer bekwame cowboys leerden de lokale Hawaïanen hoe ze vee moesten vastbinden, berijden en ruzie maken met de besten van hen. Voor velen onbekend: de gitaren die de paniolo meebracht om muziek te maken op het eenzame bereik, evolueerden naar de Hawaiiaanse slack-key gitaar. Toen arbeiders van de Madeira-eilanden in 1879 hun kleine "Branguinha"-gitaren meebrachten, evolueerde dat instrument tot de Hawaiiaanse ukelele - en de Mexicaanse en Hawaiiaanse paniolo maakten met beide prachtige muziek. Door de eilandcultuur te voorzien van een stevige en gezonde levensstijl van hard werken, familiewaarden en eenvoudige maar rijke tradities, heeft deze stam van cowboytransplantaties de hele manier van leven van het Big Island getransformeerd en een positieve invloed gehad op de industrie en economie – een zegen die nog steeds voortduurt. tot op de dag van vandaag. Maar geloof me niet op mijn woord: je kunt elke dag Waimea (en een groot aantal andere werkende ranches) bezoeken en uit de eerste hand de nog steeds bloeiende tradities en manieren van het echte ranchleven ervaren. Van het getuige zijn van de dagelijkse activiteiten tot het ervaren van meer formele vieringen van het paniolo-leven en de cultuur, inclusief optochten en levendige festivals: de erfenis en levensstijl die deze cowboys zo lang geleden naar Hawaï brachten, is prachtig en inspirerend om te zien. Dus duizelig en kom hier, we zullen zeker het licht voor je aanhouden. —Andy Beth Miller